قرآن کریم

در حالی که اگر او خود را پاک نسازد، چیزی بر تو نیست! (7)

فرشتگانی که حاملان عرشند و آنها که گرداگرد آن (طواف می‏کنند) تسبیح و حمد پروردگارشان را می‏گویند و به او ایمان دارند و برای مؤمنان استغفار می‏کنند (و می گویند:) پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است; پس کسانی راکه توبه کرده و راه تو را پیروی می‏کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار! (7)

و مرد مؤمنی از آل فرعون که ایمان خود را پنهان می‏داشت گفت: «آیا می‏خواهید مردی را بکشید بخاطر اینکه می‏گوید: پروردگار من «الله‏» است، در حالی که دلایل روشنی از سوی پروردگارتان برای شما آورده است؟! اگر دروغگو باشد، دروغش دامن خودش را خواهد گرفت; و اگر راستگو باشد، (لااقل) بعضی از عذابهایی را که وعده می‏دهد به شما خواهد رسید; خداوند کسی را که اسرافکار و بسیار دروغگوست هدایت نمی‏کند. (28)

پیش از این یوسف دلایل روشن برای شما آورد، ولی شما همچنان در آنچه او برای شما آورده بود تردید داشتید; تا زمانی که از دنیا رفت، گفتید: هرگز خداوند بعد از او پیامبری مبعوث نخواهد کرد! این گونه خداوند هر اسرافکار تردیدکننده‏ای را گمراه می‏سازد! (34)

خداوند او را از نقشه‏های سوء آنها نگه داشت، و عذاب شدید بر آل فرعون وارد شد! (45)

قرآن

آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می‏شوند. (35)

چه کسی گمراهتر است از آن کس که معبودی غیر خدا را می‏خواند که تا قیامت هم به او پاسخ نمی‏گوید و از خواندن آنها (کاملا) بی‏خبر است؟! (و صدای آنها را هیچ نمی‏شنود!) (5)

بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خدا باشد و شما به آن کافر شوید، در حالی که شاهدی از بنی اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استکبار کنید (چه کسی گمراهتر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمگر را هدایت نمی‏کند!» (10)

و از کسی که بسیار سوگند یاد می‏کند و پست است اطاعت مکن، (10)

یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی‏گویید؟! (28)

که آنچه را شما انتخاب می‏کنید از آن شماست؟! (38)

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب می‏کنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمی‏دانند به تدریج به سوی عذاب پیش می‏بریم. (44)

آنها در باغهای بهشتند، و سؤال می‏کنند... (40)

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود! (52)

قرآن کریم

و بخاطر پروردگارت شکیبایی کن! (7)

که از (مقابل) شیری فرار کرده‏اند! (51)

کسانی که مکلف به تورات شدند ولی حق آن را ادا نکردند، مانند درازگوشی هستند که کتابهایی حمل می‏کند، (آن را بر دوش می‏کشد اما چیزی از آن نمی‏فهمد)! گروهی که آیات خدا را انکار کردند مثال بدی دارند، و خداوند قوم ستمگر را هدایت نمی‏کند! (5)

(و به آنان می‏گوییم:) این در برابر چیزی است که دستهایتان از پیش برای شما فرستاده; و خداوند هرگز به بندگان ظلم نمی‏کند! (10)

این گونه ما آن ( قرآن) را بصورت آیات روشنی نازل کردیم; و خداوند هر کس را بخواهد هدایت می‏کند. (16)

قرآن

عرض کرد: پروردگارا! نشانه‏ای برای من قرار ده. گفت نشانه تو این است که سه شبانه روز قدرت تکلم (با مردم) نخواهی داشت، در حالی که زبان تو سالم است. (10)

 گفت مطلب همین است که پروردگارت فرموده، این کار بر من سهل و آسان است، ما می‏خواهیم او را نشانه‏ای برای مردم قرار دهیم و رحمتی از سوی ما باشد، و این امری است پایان یافته (و جای گفتگو ندارد). (21)

 هرگز برای خدا شایسته نبود فرزندی انتخاب کند، منزه است او، هر گاه چیزی را فرمان دهد می‏گوید: موجود باش! آن هم موجود می‏شود. (35)

 آنها پیامبرانی بودند که خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، از فرزندان آدم و از کسانی که با نوح بر کشتی سوار کردیم، و از دودمان آنها که هدایت کردیم و برگزیدیم، آنها کسانی بودند که وقتی آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده می‏شد به خاک می‏افتادند و سجده می‏کردند، در حالی که گریان بودند. (58)

سپس از هر گروه و جمعیتی کسانی را که از همه در برابر خداوند رحمان سرکشتر بوده‏اند جدا میکنیم. (69)

  (ناگهان عیسی زبان به سخن گشود) گفت من بنده خدایم به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر قرار داده است. (30)

این آیات، حکمت بالغه الهی است; اما انذارها (برای افراد لجوج) فایده نمی‏دهد! (5)

ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (17)

مجرمان در گمراهی و شعله‏های آتشند، (47)

قرآن کریم

(آنها) دانشمندان و راهبان خویش را معبودهایی در برابر خدا قرار دادند، و (همچنین) مسیح فرزند مریم را; در حالی که دستور نداشتند جز خداوند یکتائی را که معبودی جز او نیست، بپرستند، او پاک و منزه است از آنچه همتایش قرار می‏دهند! (31)

بگو: «عمل کنید! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را می‏بینند! و بزودی، بسوی دانای نهان و آشکار، بازگردانده می‏شوید; و شما را به آنچه عمل می‏کردید، خبر می‏دهد!» (105)

(اما) این بنایی را که آنها ساختند، همواره بصورت یک وسیله شک و تردید،در دلهایشان باقی می‏ماند; مگر اینکه دلهایشان پاره پاره شود (و بمیرند; وگرنه، هرگز از دل آنها بیرون نمی‏رود); و خداوند دانا و حکیم است! (110)

حکومت آسمانها و زمین تنها از آن خداست; زنده می‏کند و می‏میراند; و جز خدا، ولی و یاوری ندارید! (116)